Statie1 Veroordelen
Statie 2 Het zwaar hebben, iets doen wat moeilijk is
Statie3 Vallen en opstaan, jezelf tegenkomen
Statie4 Ontmoeting met moeder, loslaten en verdriet
Statie5 Een stukje last meedragen
Statie6 Vriendschap
Statie7 Jezelf tegenkomen
Statie8 Ouders huilen, hebben verdriet
Statie9 Vallen en verder gaan
Statie10 Kwetsbaar zijn, je echte ik laten zien
Statie12 Is dit het einde van een lange weg of het begin van een nieuwe vrijheid
Welkom allemaal op deze bijzondere avond.
Goede Vrijdag.
We gedenken de dood van Jezus.
We staan stil bij die afschuwelijke moord toen en kunnen niet vergeten dat
ook vandaag de dag onschuldige mensen vermoord worden,
de dood vinden door zinloos geweld.
Wij kunnen niet vergeten wat Jezus allemaal voor ons gedaan heeft.
Zijn liefde was zo groot dat hij er de gevangenis voor over had.
Wij herinneren ons nu hoe op een pijnlijke wijze prikkeldraad om hem heen is gezet.
Wij bidden dat prikkeldraad uit de wereld mag verdwijnen en mogen de mensen met elkaar omgaan
zoals Jezus het ons heeft voorgedaan.
Dan zal het prikkeldraad plaats maken voor vrijheid en liefde.
Statie 1: Veroordelen
Zo'n twee duizend jaar geleden werd Jezus naar Pilatus gebracht. Hij was onschuldig.
Hij had niemand iets gedaan. En toch veroordeelde Pilatus hem ter dood. Waarom?
Omdat hij bang was voor het volk? Of omdat hij bang was zijn baan kwijt te raken?
Nu gebeurt dat nog steeds. Hoe vaak veroordelen wij niet iemand?
En waarom doen we dat? Omdat we bang zijn voor reacties van anderen?
Of omdat we bang zijn onze vrienden kwijt te raken?
Tekst: Pesten: geschreven door Fieke Opdam
Waarom, waarom zijn jullie zo stom,
Gedraag je jezelf zo rot.
Waarom, waarom zijn jullie zo stom,
En maak je een ander kapot.
't Leven is mooi, gezellig.
Met alle vriendschap samen om te delen
Niet alleen
Maar lukt dat niet goed
Is er ruzie, zijn ze met zo velen
Om je henen
Loop niet weg
Dus heb je rood haar, 'n sproetje
Ben je dik of lelijk of verlegen
Maakt niet uit
Ze schelden je uit, voor brillie
Gaan ze schoppen slaan
of je vervelen
loop niet weg
Waarom, waarom zijn jullie zo stom,
Gedraag je jezelf zo rot.
Waarom, waarom, zijn jullie zo stom,
En maak je 'n ander kapot.
't Leven is mooi, gezellig
als je vriendschap hebt en ook kunt delen
En lukt dat niet goed, proberen
Geef niet op er valt nog veel te leren
Dus ga door
Voel jij je zo stoer, of kan jij
tegen anderen zeggen om te stoppen.
ik doe niet mee
En ben je zo flink en dapper
help een ander, ben er voor elkander
samen sterk.
Want let maar eens op
Het stopt
Vanzelf een keer
Laat zien wie je bent
Heb lef……..
En durf
Statie 2: Het zwaar hebben, iets doen wat moeilijk is
Pilatus gaf Jezus over aan de soldaten, die hem moesten kruisingen.
Ze namen Jezus mee en legden Hem het kruis op de schouders, een last.
Een zware last die Hij in zijn eentje moest dragen.
Wij doen dat nu nog steeds.
Wij maken het onze medemensen ook moeilijk, bijvoorbeeld door hen te pesten
of door hen uit te lachen.
En vaak is er niemand waar zij heen kunnen om hun last mee te delen
Tekst uit: Als verdriet en rouw je weg kruisen van Marinus van den Berg.
Je moet zelf je weg gaan
Je moet je eigen kruis dragen
Niemand kan het voor je doen
Er is geen omweg
Geen weg om je verdriet heen
De weg is door je verdriet heen
Je kruis kan loodzwaar voelen
Je verdriet kan in je schrijnen
Als een onverzorgde wond (in je)
Je last kan onzichtbaar zijn
Je kruis wordt nauwelijks opgemerkt
Je lijdt in het verborgene
Je kruis wordt soms niet als kruis gezien
Je verdriet wordt onderschat
'ieder huisje heeft zijn kruisje'
toch lijkt de een meer te moeten dragen dan de ander
een mens wordt soms keer op keer getroffen
zoveel verlies tegelijk. Kort na elkaar
er lijkt geen einde aan te komen
Statie 3: Vallen en opstaan, jezelf tegenkomen
Jezus droeg zijn kruis, maar het was te zwaar.
Uitgeput viel hij op de grond,
Soms kunnen wij ook vallen in een diepe zwarte put.
Als je het gevoel hebt dat niemand meer om je geeft.
Of als je gevangen zit in jezelf.
Je denkt dat het nooit meer goed komt en je voelt je verdrietig en alleen.
Gevangen: Marion 14-08/02
ik zit gevangen in mijzelf
ik worstel wanhopig
maar ik ben te sterk voor mijzelf
ik kan geen kant meer op
ik probeer links en zit vast
ik probeer rechts en zit vast
achteruit, vooruit, het heeft geen zin
ik geef het op
dit kan ik niet langer meer
ik moet met mezelf gaan vechten
en niet tegen mezelf
ik huil, ik schreeuw
want ik wil geen samenwerking
zelfs niet met mezelf
maar verzet heeft geen zin….
ik moet me erbij neerleggen
en dat kost zoveel energie
maar wat kan ik anders?
ik zit gevangen in mijzelf
Statie 4: Ontmoeting met moeder, loslaten en verdriet.
Maria stond langs de weg en ze zag haar zoon lijden en ze huilde.
Zoals Maria langs de weg van Jezus stond, zo staan onze ouders ook langs onze weg.
Ze kijken met bezorgdheid en soms met angst naar wat wij doen en wat ons overkomt.
Welke kant wij ook gaan, welke weg wij ook kiezen ze zullen altijd bij ons blijven en ze laten
ons nooit in de steek
Brief aan mijn ouders,
Zouden ze hem wel openmaken of is mijn vader nog zo woest
dat hij hem gelijk verscheurt.
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen.
Er is zoveel dat ik zou willen zeggen en willen vragen.
Willen jullie alstublieft luisteren en het proberen te begrijpen.
Ik wil niet dat jullie op mijn vragen van vandaag met antwoorden van vroeger komen.
Dan trek ik mij terug, dan zet ik mijn masker op,
dan lijk ik voor jullie een kille vreemde die het allemaal zelf al weet.
Maar mijn kritiek is geen aanval op jullie gezag.
Het is een smeekbede om een gesprek, om echt met jullie te praten.
Maar jullie lijken altijd zoveel belangrijkere dingen te doen,
hebben jullie wel echt tijd en belangstelling voor mij, voor mijn leven?
Jullie willen dat ik goed studeer, dat ik me netjes gedraag, dat ik niet teveel uitga en
dat ik niet teveel drink.
Maar ik voel dat niet als belangstelling, het voelt alsof jullie geen vertrouwen in mij hebben,
dat ik het niet op mijn manier zou kunnen, dat alleen jullie manier de juiste zou zijn.
Misschien is het allemaal voor jullie erg verwarrend, ik begrijp het zelf ook niet helemaal.
Aan de ene kant vraag ik of jullie me los willen laten en dat moet als jullie echt van mij houden.
Aan de andere kant vraag ik of jullie er voor me willen zijn als ik het zelf allemaal niet meer zie zitten.
Als ik om hulp vraag wil ik dat jullie me opvangen.
Als ik mijn eigen leven leid, wil ik dat jullie je terugtrekken,
dat jullie me de gelegenheid bieden om zelf iemand te worden.
Nu ik dit allemaal zo opschrijf begin ik in te zien dat het misschien wel onmogelijk is wat ik van jullie vraag.
In dit hart Lied: Vertaling van in this heart, Sinead O'Connor
In dit hart ligt voor jou,
een leeuwerik geboren alleen voor jou.
Die alleen voor jou zingt,
mijn lieve
Ik wacht op jou,
om je te aanbidden.
Mijn hart is voor jou,
mijn lieve
Dit is mijn droefheid voor jou,
om het verlies van jou.
de pijn van jou,
mijn lieve
Er zijn opklaringen,
snel zullen deze tranen gehuild zijn.
Alle eenzaamheid zal voorbij zijn,
mijn lieve
Ik zal je bij me hebben,
alleen in mijn armen.
Want jij alleen bent,
mijn lieve
Onderweg kwamen ze een man tegen. Hij heette Simon van Cyrene.
De soldaten dwongen hem Jezus te helpen met dragen van het kruis.
Gelukkig zijn er mensen die anderen mensen willen helpen als ze het moeilijk hebben.
Het zijn vaak kleine dingen waarmee je iemand helpt.
Het is bijvoorbeeld al genoeg, als je alleen maar naar iemand luistert of als je een arm om hem heen slaat,
dat geeft iemand al een gevoel dat hij er niet alleen voor staat.
Een klein gebaar. Tekst uit tijdschrift "Jonge Kerk" van Alie.
een klein gebaar
een schouderklopje
een knipoog
een kus
een klein gebaar
een bloem geven
een hand vast houden
even
een klein gebaar
een glimlach
een blik van
verstandhouding
een klein gebaar
't is zo weinig moeite
't is zo veel
voor de ander.
Statie 6: Vriendschap
Een vrouw, Veronica, was niet bang voor de soldaten. Ze drong
door de mensenmassa heen en veegde het bloed, het zweet en het
stof van Jezus gezicht. Jezus' hoofd zat vol wonden en het was bebloed.
Sommige mensen vinden het spannend naar een ongeluk of een brandend huis te kijken.
Ze komen er niet om te helpen, maar uit nieuwsgierigheid.
Veronica liet zich niet raken door sensatie,
maar wilde Jezus echt helpen, weliswaar met een klein gebaar, maar dat kwam toch heel sterk over.
Een vriend. Tekst uit: Tijdschrift "Jonge kerk" van Heidi.
Een vriend is als een oase, in een dorre woestijn.
Waar je je dorst kunt lessen.
Een vriend is als een schaduw, waar je kunt schuilen tegen de hete zon.
Hij reikt jou de hand.
Een vriend is als een schouder, waarop je huilen mag.
Die niets aan je zal vragen, die wacht tot je lacht.
Een vriend is als een haven, zo vast als een huis,
je bent er altijd welkom, je bent er altijd thuis.
Ik heb een vriend gevonden, bij hem voel ik me fijn.
Dank voor je begrip, dank dat ik je vriend mag zijn!
Na een tijdje vonden de soldaten dat Jezus het kruis weer alleen moest dragen,
maar hij kon haast niet meer en hij viel voor de tweede keer onder het zware kruis.
Als je bent gevallen in een diepe donkere put, is het licht van de zon zo ver van je vandaan.
Het is moeilijk om dan te geloven dat het weer goed zal komen.
Je moet dan de moed vinden om verder te gaan.
Opnieuw: Patricia, 14-07-02
Hoe vaak nog…….
Moet ik vallen en opstaan
Keihard op mijn bek gaan
Ik had de wil
Er was een weg
Ik ging stappen vooruit
Toen plots onderuit
Maar ik begin weer opnieuw
Geef mezelf een harde duw
Ook al ben ik ontzettend moe
Ik laat de achteruitgang niet meer toe
Nu weer opnieuw uitvinden hoe…….
Mijn leven - Anouk
Ik kom uit mijn schulp,
probeer dit zonder iemands hulp.
Deze zware last kwijt te raken.
Mijn leven terug op de rails te krijgen
Toen ik in de put zat heb ik het ergste gezien.
Alleen eenzaamheid heb ik gevonden.
Nu klim ik naar de top,
en ik stop niet meer
En ik ga door,
echter de weg is lang.
Ik hou mezelf bij elkaar,
en ik hou vol
Want, ik ben sterk.
Ik ga proberen om het mooier te maken, lieve.
Ik accepteer deze veranderingen voor de rest van mijn leven.
Tijd gaat erg snel.
Ik deel mijn geluk en mijn tegenslagen.
Totdat er niets meer over is.
En als onderweg,
ik ontdek dat de tijd op raakt.
Hoop ik tot god te zeggen.
dat ik het beste heb gemaakt van iedere dag
Tot dan ga ik door.
Echter de weg is lang.
Ik hou mezelf bij elkaar.
En ik hou vol, want ik ben sterk,
ik ga proberen om het mooier te maken, lieve.
Ik accepteer deze veranderingen voor de rest van mijn leven,
tijd gaat erg snel.
Ik deel mijn geluk en mijn tegenslagen.
Totdat er niets meer over is.
Langs de weg stonden een paar vrouwen te huilen.
Toen Jezus voorbij kwam keek hij hen aan en hij zei:
"Huil maar niet om mij, maar huil om jezelf en om je kinderen.
"Jezus was degene die leed en ook degene die anderen troostte.
Het is moeilijk om iemand anders te troosten als je zelf verdrietig bent.
Het is lastig om dan niet alleen aan jezelf te denken.
"Zou hij aan de hemel staan"?
Het moet zich in het begin van de jaren veertig hebben afgespeeld.
Het was oorlog, wereldoorlog zelfs.
Amerika was op vele fronten er bij betrokken geraakt.
Amerikaanse soldaten zwermden over de hele wereld uit.
Er wordt verteld, dat alle gezinnen van wie ouders,
een of meerdere zoons onder de wapenen hadden, een ster voor het raam hingen
Op een avond, het was in de winter, liep een moeder met haar zoontje
onder de heldere hemel door de matig verlichte straten van de stad.
De jongen vond de lichtjes voor de ramen prachtig.
Telkens als hij een huis met een ster zag, liet hij de hand van zijn moeder los en
begon te klappen.
Zo liepen ze langs de huizen en telkens riep het jongetje, alsof hij het gebaar heel goed door had
"Mama kijk, dit huis heeft ook een zoon gegeven… en dat daar ook…en daar een hele rij…en..".
Hij hield even zijn adem in, om niet over zijn woorden te struikelen: "En dit huis heeft
twee sterren voor het raam……..!
Ze liepen verder en kwamen bij een plek, waar enkele huizen weggebroken waren.
je kon er de heldere lucht zien en zo naar de hemel kijken.
Er stond een opvallende avondster stralend te schitteren.
Vol bewondering bleef de jongen staan: "Mama, die heeft ook een zoon gegeven".
Hij bleef maar naar de hemel turen en in eens ontlaadde hij zich in bijna een schreeuw van
verbazing: "Hij heeft er veel gegeven…….die….die en die…die" en hij wees de sterren aan
de hemel een voor een aan. Hoe hij ook opging in de sterren aan de hemel
en die voor het raam van de huizen had bewonderd,
het jongetje zal wel niet begrepen hebben wat sterren in die dagen voor de mensen betekenden.
Al die flonkerende lichten in de straat….. om iets van vader of zoon thuis te hebben…..
om stil en machteloos te protesteren tegen het gemene spel dat oorlog is…
om te mogen hopen dat ze overleven en eens behouden thuis zullen terugkeren.
De volgende avond wilde de jongen perse weer met zijn moeder
de huizen langs. Hij liep regelrecht naar het huis, waar hij eerder
twee sterren had zien hangen. Maar een bleek er weg te zijn.
Even stond hij perplex en wist niet wat te doen of te zeggen.
Toen zei hij met gebogen hoofd, zachtjes en heel nadrukkelijk:
"Mama kom, kijken of hij nu aan de hemel staat...".
Vertaling lied "Ave Maria" Bach/Gunaud. Tekst: Noa
Ave Maria
Ave Maria,
waar heeft u zich verscholen?
Weet u niet hoezeer wij u nodig hebben?
De zaken staan er hier op aarde niet zo goed voor.
Er is schoonheid, dat weet ik,
En tederheid en vrolijkheid,
dat zijn de dingen waar u voor staat.
Help ons zodat wij deze dingen ook vinden.
Luister eens Maria!
Heilige Maria….Maria.
Mag ik zo vrij zijn,
te zeggen dat ik me ervoor schaam
Dat het ons niet lukt in harmonie te leven.
Wij hopen alleen maar,
dat er iemand naar voren komt en voor ons zingt.
Amen, Amen.
Ave Maria,
waar heeft u zich verscholen?
Weet u niet hoezeer wij u nodig hebben?
De zaken staan er hier op aarde niet zo goed voor.
Ik weet dat u onze strijd hoort,
en de fakkel ziet die wij branden
Op onze zoektocht naar vrede en vrijheid.
Help ons deze taak te volbrengen.
Luister eens Maria!
Heilige Maria….Maria.
Mag ik zo vrij zijn,
te zeggen dat ik me ervoor schaam.
Dat het ons niet lukt in harmonie te leven.
Wij hopen alleen maar,
dat er iemand naar voren komt en voor ons zingt.
Statie 9: Vallen en verder gaan
Jezus viel opnieuw. Hij was aan het eind van zijn krachten, het kruis was te zwaar.
Maar er was niemand die Hem hielp, en Hij moest verder, tot het einde.
Als je eenmaal de moed bij elkaar hebt verzameld, kun je uit die put klimmen
waarin je was gevallen.
Dan kun je verder met je leven, je moet doorgaan: niet meer achterom kijken.
Tekst uit: Tijdschrift "Jonge Kerk". van Roos
Waarom juist jij???
Jij hebt pijn, maar geeft geen kik
jij kijkt me droevig aan
en daar sta ik..
Waarom juist jij;
van wie ik zielsveel hou
Waarom moet juist jij,
zoveel doorstaan.
Waarom heb juist jij
zoveel pijn en verdriet.
Ik wil zo graag helpen
maar dat kan ik niet.
Machteloos en hulpeloos
sta ik daar maar bij jou.
waarom, waarom juist jij,
waar ik zo zielsveel van hou…..!
Statie 10: Kwetsbaar zijn, je echte ik laten zien
Toen ze op de plaats van de terechtstelling waren gekomen,
trokken de soldaten Hem zijn kleren uit.
Ze verdeelden zijn kleren en ze dobbelden om zijn gewaad.
Jezus was van zijn laatste bezit beroofd.
Hij had geen enkele bescherming meer. Zonder kleding voel je je kwetsbaar.
Je hebt geen schild om je achter te verbergen
geen panster meer waar scheldwoorden niet in door kunnen dringen.
Masker:
Mensen zeggen vaak harde dingen,
Geven vaak een judaszoen,
Weten niet hoe pijn ze iemand
met woorden kunnen doen.
Maar je mag niet laten blijken
dat je een hart hebt, dat je lijdt.
Zet dus je masker maar snel op
en lach mee in de realiteit.
Maar is de werkelijkheid wel zo?
Zonder liefde of een vriendelijk gebaar?
Is dan iedereen een grapjas?
Ben je zonder masker een gevaar?
Ik ben het beu de clown te spelen
ik wil leren om mijzelf te zijn,
mezelf geven aan een ander,
maar doe me dan toch niet zo'n pijn!
Toen sloegen de soldaten Hem aan het kruis.
Het volk stond toe te kijken en de overheidspersonen lachten Hem uit.
Ze vermoorden Jezus, hoewel hij niks gedaan had.
Dat was toen maar wat gebeurt er tegenwoordig nog?
Hoe vaak staat er in de krant een bericht over zinloos geweld?
Een onschuldige mishandelen of zelfs vermoorden.
Denk je eens in hoe zo'n slachtoffer zich voelt.
Hij voelt zich machteloos en eenzaam omdat hij er alleen voor staat tegen een grote groep.
En hij heeft pijn, niet alleen lichamelijk maar ook fysiek.
Iemands leven kan hierdoor totaal vernietigd worden.
Tekst:
Vormeling groep 8
Mijmering.
Als ik aan de oorlog denk,
denk ik aan
Geweld en mensen die dood gaan.
Aan verwoeste gebouwen en steden.
Stel je eens voor hoeveel pijn die
mensen al hebben geleden.
Mensen die proberen zoveel mogelijk
Van de tegenpartij kapot te maken,
Door doelwitten met bommem te raken
Gedicht door een moeder samengesteld uit kreten van vormelingen.
Gevangen zijn is niet fijn,
Je wilt vrij zijn.
Maar als je wat verkeerd hebt gedaan,
Kun je daar voor in de gevangenis gaan.
Gevangen zijn heb je niet altijd zelf in de hand,
Bijvoorbeeld als er een oorlog is in je land.
Bush is een oorlog van plan, (Amerika is in oorlog,)tekst is veranderd.
Daar worden onschuldige mensen de dupe van.
Oorlog vindt niemand fijn,
Daardoor krijg je heel veel pijn.
Aan vrede en vrijheid raak je gewend,
Wacht maar tot je oorlog en gevangenschap kent.
Ook door ziekte kun je een stuk van je vrijheid kwijt raken,
Daarom moet je proberen er samen het beste van te maken.
Alle mensen groot en klein,
Vinden vrede en vrijheid fijn.
Op zoek naar vrijheid.
Met de oorlog in Irak,
Nou, dan voel ik me in Nederland
Gelukkig en op mijn gemak.
Het is maar waar je wordt geboren,
Wij zijn onze vrijheid nog niet verloren.
Wij hoeven de vrijheid niet te zoeken.
Over vrijheid lezen we niet alleen in boeken.
Wij ervaren die vrijheid elke dag,
Als je alleen met je fiets naar school toe mag.
In mijn leven is nog veel vrijheid,
Daarom zeg is hier "LEVE DE VRIJHEID"
Vrij zijn – Marco Borsato (5 mei versie)
Haar zijde zachte haren,
vallen wild langs haar gezicht
Amper 18 jaar maar zoveel ouder in dit licht.
Iedereen loopt om haar heen, maar niemand komt dichtbij.
Misschien een dag, misschien een jaar, misschien wel nooit meer vrij
Oh oh oh ooh
Totdat de ochtend haar weer nieuwe kansen brengt.
Oh oh oh ooh
Maar haar kansen zijn zo klein, om net als ons weer vrij te zijn.
Vrij zijn, ze wil alleen maar vrij zijn.
Vrij zijn, liefde was ooit, ze wil nu alleen maar,
vrij zijn, onbezorgd en vrij zijn.
Liefde, liefde was ooit, tot ze niet meer vrij mocht zijn.
Vaak is ze dan weer eenzaam en verlangt ze terug naar toen,
geborgenheid en warmte en een liefdevolle zoen,
Ze wil het leven proeven zonder regels of gezag,
juist al die dingen doen die bijna ieder ander mag.
Oh oh oh ooh,
Ze droomt haar wereld uit en denkt haar tranen weg.
Oh oh oh ooh,
Hoe zou het ons vergaan, voor altijd stil te moeten staan.
Vrij zijn, ze wil alleen maar vrij zijn.
Vrij zijn, liefde was ooit, ze wil nu alleen maar,
vrij zijn, onbezorgd en vrij zijn
Liefde, liefde was ooit, tot ze niet meer vrij mocht zijn.
En ik schreeuw wat ik vind, niemand stoort me daarbij,
maar ze zwijgt, misschien komt ze dan ooit nog een vrij.
Vrij zijn, ze wil alleen maar vrij zijn.
Vrij zijn, liefde was ooit, ze wil nu alleen maar,
vrij zijn, onbezorgd en vrij zijn
Liefde, liefde was ooit, tot ze niet meer vrij mocht zijn.
Omstreeks drie uur werd het donker, alsof de zon verduisterd werd.
Een van de soldaten zag dat Jezus dorst had.
Hij nam een spons, doopte die in zure wijn en stak die op een lange stok, om Jezus te drinken te geven.
Nadat Jezus gedronken had, riep Hij met luide stem: "Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest".
Toen hij dat gezegd had stierf Hij. Jezus onderging het lot van alle mensen.
Hij stierf voor ons. Wij konden nu verder gaan zoals Hij altijd had gedaan.
Hij maakte een nieuw begin voor alle mensen.
Binnenkort ben ik thuis.
Ik loop over een pad,
en volg de stappen.
De weg die ik reis is ruw,
maar ik ben veilig.
Omdat jij me bij de hand hebt genomen.
En jouw woorden de richting aangeven die ik moet volgen.
Je leidt me door mijn verdriet.
Maar er zullen dagen komen dat ik wordt verblind.
En ik zal struikelen en vallen.
Maar dan wordt mijn hart gevuld met vrede.
Je raakt mijn ogen zodat ik weer kan zien.
De plek die voor mij is gemaakt.
Binnenkort kom ik thuis.
Binnenkort bereik ik het beloofde land.
Binnenkort zal ik hem echt ontmoeten en zal hij me zeggen.
Nu kun je rusten.
En als ik hem zie kan ik vrijuit zingen.
Gezegend door mijn Vader.
Onze machtige koning.
Ik verhef mijn stem en zing vol lof.
Omdat hij me heeft gered door zijn liefdevolle genade.
Daarom zingen wij
Binnenkort kom ik thuis.
Binnenkort bereik ik het beloofde land.
Binnenkort zal ik hem echt ontmoeten en zal hij me zeggen.
Nu kun je rusten.
Ik weet dat op een dag,
ik hem zal zien.
Ik weet dat op een dag,
ik er zal zijn.
Binnenkort kom ik thuis.
Binnenkort bereik ik het beloofde land.
Binnenkort zal ik hem echt ontmoeten en zal hij me zeggen.
Eindelijk kun je rusten.
Prikkeldraad om Jezus
en om heel veel mensen,
die ook in onze dagen onschuldig worden gearresteerd
of die het op een andere manier onmogelijk wordt gemaakt om vrij en gelukkig te zijn.
Stel je voor…….
…dat mensen geen prikkeldraad meer om elkaar heen zetten.
…dat ieder woord dat je zegt vrede schept
…dat mensen bijeenkomen in liefde en vriendschap
…dat er vredesonderwijs wordt gegeven op scholen
…dat er een ministerie voor vrede wordt opgericht
…dat er geen oorlog meer is
…dat je vol enthousiasme aan vrede werkt
…dat wereldvrede in zicht is
En toch…Witte stralen breken door de duisternis.
Er gloeit warmte, iets nieuws.
Het ijs wordt gebroken als mensen zich geven aan elkaar.
Niets is voor niets geweest en nog steeds is niets voor niets.
Wie zichzelf geeft zal, -zichtbaar of onzichtbaar- een licht in de duisternis zijn
Dan is het zo donker, dat overal lichtpuntjes verschijnen.